Opis
Trauma wywiera destrukcyjny wpływ na rozwój dziecka. Odbiera mu poczucie bezpieczeństwa, stałości i przewidywalności. Zaburza istniejące relacje, a także utrudnia budowanie tych przyszłych.
Dominacja wszechobecnego lęku, sprawia, że znajduje się ono w stanie permanentnego zagrożenia i stałego alertu. W konsekwencji tego, znaczna część jego życiowej energii i aktywności, zamiast koncentrować się na zabawie, nauce, współpracy czy eksploracji świata, skierowana jest na identyfikację potencjalnego niebezpieczeństwa oraz unikania jego konsekwencji. To zaś wpływa na kształtowanie się negatywnych przekonań typu: „świat jest zły i niebezpieczny”, „ludzie krzywdzą i nie można im ufać”, „jestem do niczego i nie zasługuję na miłość”.
Najtrudniejszym doświadczeniom traumatycznym w życiu dziecka towarzyszy zwykle kontekst relacyjny. Zatem wspierająca, nacechowana zaufaniem relacja stanowi klucz do odzyskania przez nie równowagi. To ona daje szanse na uspokojenie i odprężenie.
W niej możliwe jest dostrajanie się do stabilnego opiekuna. To również dzięki niej, dziecko ma szansę doskonalić się w samoregulacji, czyli radzeniu sobie z wewnętrznym bólem, cierpieniem i napięciem.
Opiekując się zranionymi dziećmi, nie zmagamy się już z samą traumą, która należy do przeszłości, ale z jej skutkami, w postaci powracających, przytłaczających uczuć oraz dotkliwych odczuć fizycznych, licznych dolegliwości, a nawet chorób, które składają się na to, co ogólnie możemy określić mianem cierpienia.
Trzeba pamiętać, że wspieranie dzieci z doświadczeniem traumy to niełatwe wyzwanie, wymagające zaangażowania, cierpliwości, odporności psychicznej i konsekwencji, obarczone zagrożeniem „zmęczenia współczuciem” lub wtórnym stresem pourazowym.
Oba zaburzenia mogą znacząco obniżać poziom satysfakcji życiowej, motywacji, destrukcyjnie wpływać na życie osobiste i ogólne poczucie bezpieczeństwa rodzica/opiekuna. Dlatego też wspomniane osoby powinny być świadome tych zagrożeń, a w zasadzie kosztów jakie niesie opieka i wychowanie. Nie powinny narażać się
na „samotną walkę”, lecz być gotowe do współpracy, otwarte na nową wiedzę i umiejętności.
Proponowany warsztat obejmuje podstawowe informacje dotyczące traumy, jej form, a zwłaszcza tych trudnych doświadczeń i zranień, które mogą być udziałem dzieci w codziennym życiu.
Będzie stanowił refleksję nad możliwymi konsekwencjami dla ich rozwoju.
Analizowane będą mechanizmy kierujące reakcjami oraz zachowaniami dziecka, które stanowią wyzwanie dla rodziców i opiekunów. W ramach warsztatu, w oparciu o doświadczenia i praktykę zawodową prowadzącego, zaprezentowane zostaną różne formy oraz podejścia, ukierunkowane na wspieranie dzieci i młodzieży, zmagających się z konsekwencjami przebytej traumy.
Przede wszystkim te, które mogą być dostępne rodzicom i opiekunom w ramach naturalnego środowiska rodzinnego.
Na spotkanie zapraszamy wszystkich rodziców chcących poszerzać swoją wiedzę na temat wychowania, pogłębić wrażliwość na sygnały trudności, które dziecko wysyła.
W atmosferze przyjaźni, akceptacji i szacunku, przy kawce, herbatce i ciastku, na wygodnych fotelach w miłym otoczeniu upłynie Państwu czas z Tomaszem Sajem.
Tomasz Saj 0 sobie : Jestem pedagogiem, psychoterapeutą i trenerem, z 28 letnim stażem pracy w obszarze pieczy zastępczej.
Moje zainteresowania i rozwój zawodowy, zwłaszcza w ostatnich latach, koncentrują się na zagadnieniu traumy, rezyliencji, konsekwencji doświadczeń traumatycznych oraz holistycznym podejściu do wspierania osób, które ich doświadczają.
Jestem współautorem przewodników:
Szkoła wrażliwa na traumę. Jak wspierać dziecko z doświadczeniem traumy
w procesie edukacji
oraz
Opieka zastępcza uwzględniająca wiedzę o traumie.
Jak opiekować się dzieckiem z doświadczeniem traumy, opracowanych w ramach Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce w Polsce.
